Recent advances in intestinal imaging 2021

از گذشته ، آزمایشات باریم، پایه اصلی بررسی های رادیولوژیک روده کوچک و بزرگ بوده است.
با این حال، آزمایش standard barium follow through (SBFT)  دارای منفی کاذب و مثبت کاذب بالایی برای تشخیص ناهنجاری هاست. دلیل این امر آن است که تنها ۲۵ تا ۳۵ درصد از طول روده را می توان به اندازه کافی در معاینه استاندارد ارزیابی کرد.
بنابراین، چندین تکنیک جدید تکامل یافته‌اند که قابلیت‌های تشخیصی بهتر و دقت بالاتری را ارائه می‌دهند. در این مقاله، تکنیک‌ها و روش‌های جدیدتری که برای تصویربرداری از روده به کار می‌روند، با مروری بر نقاط قوت و ضعف آن‌ها بیان می شود.

نقش فعلی آزمایشات باریم
نوآوری ها در تصویربرداری روده به دلیل تقاضا برای اطلاعات بالینی دقیق و محدودیت های روش های استاندارد معاینه روده کوچک انجام شده است.
تکنیک‌های جایگزین مانند دوربین قرصی که امکان نمایش رنگی با وضوح بالا از روده را فراهم می‌کند پدید امدند. اما علیرغم تصاویر با وضوح بالا ارائه شده توسط این تکنیک، به طور فزاینده ای آشکار شده است که همه ناهنجاری های مخاطی که در آندوسکوپی کپسول بی سیم مشاهده می شود از نظر بالینی مرتبط نیستند.
فرسایش مخاطی ممکن است در ۱۴ درصد از افراد سالم بدون علامت مشاهده شود که میزان چنین ناهنجاری‌هایی در مصرف‌کنندگان داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) بیش از دو برابر این میزان است. علاوه بر این، دوربین قرص هیچ اطلاعاتی در مورد ناهنجاری های دیواری و خارج از دیوار ارائه نمی دهد. بنابراین نیاز به معاینه رادیولوژیک تکمیلی آشکار می شود.
موارد منع مصرف دوربین قرص شامل انسداد روده، سابقه تنگی روده یا فیستول است.

دقیق‌ترین روش رادیولوژیک مرسوم در تشخیص انسداد روده کوچک، بیماری التهابی روده (IBD)، خونریزی گوارشی و نئوپلاسم‌ها، انتروکلیز با کنتراست دوگانه (double-contrast enteroclysis) است. با این حال،  SBFT به دلیل سهولت عملکرد و پیچیدگی فنی نسبی انتروکلیز و همچنین ناراحتی بیماران در طول لوله گذاری، رایج ترین روش انجام شده برای بررسی بیماری های روده کوچک باقی مانده است.
معاینات بدون لوله گذاری، روده را به طور کامل متسع نمی کند و بنابراین تنگی های جزئی، انسدادها و پولیپ ها یا توده های کوچک را می توان به راحتی از دست داد.
مزیت معاینات انتروکلیز این است که اتساع بهینه روده وجود دارد که امکان ارزیابی دقیق همه بخش ها را فراهم می کند. بررسی انتروکلیز با باریم متیل سلولز رایج ترین روش انتروکلیز در بسیاری از کشورها است.
با این حال، نقطه ضعف این روش این است که متیل سلولز با اثر شستشوی خود ویژگی های سطحی مخاط را از بین می برد. بنابراین، این روش باید برای تشخیص ضایعات انسدادی یا توده‌ای در نظر گرفته شود یا باید همراه با سی‌تی اسکن یا آزمایش‌های MRI استفاده شود.
باریک شدن روده کوچک در اثر اسپاسم ناشی از التهاب فعال در بیماران مبتلا به بیماری کرون و همچنین می تواند تنگی خفیف را از انقباضات پریستالتیک طبیعی متمایز کند.

سی تی اسکن و ام آر آی
مهم ترین عامل برای به دست آوردن تصویربرداری خوب از روده، اتساع مطلوب روده با کنتراست است. کنتراست روده ای بسته به چگالی آن (HU)  به سه دسته ی مثبت، خنثی یا منفی تقسیم می شوند. مواد حاجب مثبت روده ای از محلول کنتراست ۴-۱۵٪ تا محلول رقیق ۰.۳-۶٪ باریم متغیر اند. نویسنده غلظت ید ۸ تا ۱۰ درصد کنتراست محلول در آب را ترجیح می دهد زیرا این امر امکان مشاهدات فلوروسکوپی تشخیصی و همچنین رادیوگرافی های تشخیصی را فراهم می کند. مواد کنتراست خنثی می توانند متیل سلولز، مانیتول، پلی اتیل گلیکول یا سایر الیاف حجیم باشند و چگالی مشابه آب (۰ HU) داشته باشند.
کنتراست منفی عمدتاً در تصویربرداری از کولون یا سی تی کولونوگرافی (CTC) استفاده می‌شود، جایی که CO2 یا هوا در رکتوم وجود دارد.
کنتراست روده ای را می توان از طریق روش لوله گذاری (CT enteroclysis/MRI enteroclysis) یا روش آنتروگرافیک تجویز کرد. برای معاینه آنتروگرافی، بیمار حجم زیادی از کنتراست را در یک دوره زمانی مشخص قبل از تصویربرداری مصرف می کند.
مزیت اصلی معاینه آنتروگرافی این است که برای بیماران قابل قبول تر از انتروکلیز است زیرا لوله گذاری ممکن است تجربه ناخوشایندی برای بیماران باشد. عیب معاینه انتروگرافیک این است که ممکن است اتساع یکنواخت یا کافی روده را در مقایسه با انتروکلیز ایجاد نکند.

سی تی اسکن
مزیت اسکنرهای CT multidetector (MDCT) نسل فعلی افزایش پوشش آناتومیک با مقاطع نازک‌تر است که تصاویر چندسطحی (MCR) با کیفیت بالا و آرتیفکت‌های حرکتی کمتری ارائه می‌دهد. (CTEG) ممکن است عمدتاً برای کارهای تشخیصی انسداد روده کوچک یا در موارد مشکوک به تومورهای روده کوچک یا متاستاز استفاده شود.

یکی از اشکالات کنتراست مثبت این است تولید آرتیفکت های رگه ای در بازسازی MPR بویژه در اسکنر های قدیمی تر. اصلاحات بیشتر در این تکنیک ها شامل استفاده از کنتراست خنثی است.
مزایای کنتراست خنثی این است که پوشش مخاطی را پنهان نمی کند و از تولید ازتیفکت های رگه جلوگیری می کند (باید به خاطر داشت که فلوروسکوپی با کنتراست خنثی امکان پذیر نیست).
کنتراست خنثی باعث تجسم بهتر مخاط، زخم و خونریزی می شود. بنابراین، CTE یا CTEG با کنتراست خنثی برای بیماران مبتلا به خونریزی التهابی روده، خونریزی گوارشی و آسیب شناسی روده نشان داده می شود.
تکنیک دیگر CTC است که در آن کولون به صورت غیر تهاجمی تصویربرداری می شود.روده بزرگ با دمیدن هوا/CO2 در رکتوم متسع می شود. و مجموعه داده‌هایی که از کولون متسع شده به‌دست می‌آیند، می‌تواند توسط نرم‌افزار دستکاری شود تا تصاویر کولونوسکوپی مجازی ارائه شود. برای مثال نرم افزار رندر Translucency امکان تمایز بین مدفوع و پولیپ را فراهم می کند.

MRI
ام ار آی یک تکنیک نوظهور برای تصویربرداری جامع و عملکردی روده است. عدم وجود پرتوهای یونیزان و وضوح با کنتراست بالا از مزایای اصلی MRI نسبت به سی تی اسکن است.
جنبه غیریونیزه کننده MRI آن را به ویژه برای استفاده در بیماران مبتلا به IBD که ممکن است نیاز به تصویربرداری مکرر داشته باشند، مناسب می کند. وضوح ذاتی کنتراست بالا می تواند اطمینان تشخیصی بالایی را فراهم کند و همچنین تشخیص ویژگی های متمایز بیماری های روده را تسهیل کند. توالی تصویربرداری T1W و T2W برای تصویربرداری از روده در مطالعات قبلی گزارش شده است.
تکنیک های تصویربرداری موازی می تواند به بهبود وضوح مکانی و زمانی در MRI کمک کند. مجموعه داده های سه بعدی امکان بازسازی های MPR با کیفیت بالا را فراهم می کند که می تواند اطمینان تشخیص را افزایش دهد.

USG
مزایای اصلی USG ویژگی غیریونیزه کننده و در دسترس بودن عمومی آن است. کیفیت پویا و بی‌درنگ USG وضوح زمانی بالایی را ارائه می‌کند. USG همچنین امکان مشاهده پریستالسیس طبیعی یا غیر طبیعی روده، ثابت بودن و تراکم پذیری را فراهم می کند. برخی از مطالعات از اتساع روده با استفاده از کنتراست خوراکی (هیدروسونوگرافی) استفاده کرده اند، اگرچه استفاده از آن محدود است
پروب های فرکانس بالا نسل فعلی وضوح فضایی بیشتری نسبت به سی تی اسکن یا MRI ارائه می دهند .USG با کنتراست می تواند اطلاعات دقیقی در مورد عروق و التهاب روده ارائه دهد.

تصویربرداری عملکردی
چندین تکنیک جدید در حال حاضر در دسترس است که می تواند اطلاعات عملکردی را در آسیب شناسی روده ارائه دهد.

فلوروسکوپی MRI
تغییرات در سینتیک روده را می توان در فلوروسکوپی MRI برای نشان دادن یک عنصر انسدادی یا ناهنجاری در پریستالسیس ارزیابی کرد. فلوروسکوپی MRI می تواند اطلاعات عملکردی در مورد تحرک روده ارائه دهد و ممکن است به تمایز بین تنگی های فیبروتیک و اسپاسم عملکردی روده کمک کند.

PET/CT
توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)/CT به جذب ردیاب توسط بافت غیر طبیعی یا با متابولیک بالا بستگی دارد. به طور معمول، سرطان ها یا متاستازها به دلیل سرعت متابولیسم بالاتر در مقایسه با بافت های اطراف، به صورت نقاط داغ ظاهر می شوند.
نقش PET/CT در تصویربرداری روده عمدتاً مربوط به تصویربرداری سرطان و تشخیص متاستازهای دوردست است.

تصویربرداری پرفیوژن
پرفیوژن CT تکنیکی است که جزئیات آناتومیک را با ارزیابی فیزیولوژی عروقی ادغام می کند. تجزیه و تحلیل افزایش تومور، جریان خون تومور، حجم خون، میانگین زمان انتقال و محصول سطح نفوذپذیری امکان پذیر است.
پرفیوژن CT بازتابی از رگزایی در تومورها است و بنابراین کاربرد اصلی آن در ارزیابی تومورهای کولورکتال و پاسخ آنها به درمان است.

 ترجمه و تلخیص: فاطمه برنا

متن کامل مقاله